[ցլամարտ/ցռամարտ] անգլերեն՝ flame և ռուսերեն՝ срач եզրույթների հայեցի տեղայնացումն է։ Համացանցային խառնամբոխի կողմից որևէ հանրային հնչեղություն ունեցող կամ ստացած թեմայի բուռն և համակողմանի, բայց միևնույն ժամանակ ինքնանպատակ մեկնաբանումը, քննարկումը, վերլուծությունը սոցիալական մեդիայում, որ ուղեկցվում է անողոք նոթակոծությամբ, քոմենթահարությամբ, զանգվածային ֆեյքասպանությամբ և բլոկադաներով։
Եթե ավանդական դիսկուրսը խնդիր ունի դեմ և հակընդդեմ կարծիքների համադրմամբ ճշմարտությանը կամ գոնե հանրային կոնսենսուսի հանգելուն, ապա որոշակի փուլից սկսած ցռամարտի ցանկացած համաճարակ վերածվում է սեփական կամ համայնքայի ինքնահաստատման համատեքստում անձնական վիրավորանքների ու թուքումրի համախառն սփռման։
Անկախ թեմայի բնույթից և խնդրի որոտից՝ ցռամարտում նրա քննարկման գաղափարական կմախքը ձևավորում է օնլայն կարծիքի առաջատար ցանցային ակտիվիստների՝ ցռամարտիկների կողմից, որոնք հավակնում են ամբողջականորեն տեղեկացված լինել տիեզերքի, մոլորակի, երկրի ու համայնքի բոլոր արդի խնդիրներից։
Ցռամարտի ցանկացած թեմա լրահսում հազվադեպ է գոյատևում մի քանի օրից ավել, որովհետև միշտ մի հրաշքով գտնվում է մտավոր փորացավության հանգեցնող նոր հարց։
Առավել էկզիստենցյալ սահմանմամբ ցռամարտը խմբակային անգիտակցականի մութ ուժերի դրդմամբ ստեղնամարտիկների համատեղ, ինքնաբուխ ակտիվացումն է, որ հանգեցնում է խմբակային ստեղնաշարժության օրգիայի և ուղեկցվում լեզվապղծության և լեզվաստեղծության բուռն բառաժայթքումով։
Տես նաև՝ ստեղնամարտ, ստեղնամարտիկ, ստեղնաշարժություն, զուռնալիստիկա, ֆեյքագիտություն
