[Գալուստ + Արիստոտել] ՀՀ Ազգային ժողովի 10-րդ նախագահ, ՀՀԿ կարկառուն անդամ Գալուստ Սահակյանին ժողովրդի կողմից տրված մականուն, որն արտահայտում է զառամախտի հատկանիշներով բնորոշվող նրա բանավոր խոսքի աբսուրդ-փիլիսոփայական, աֆորիստիկ բնույթը։ Գրիգորիչի մտքի գոհարները հիմնականում ծնունդ են առնում հանրապետականքի շուրջ առաջացած որևէ կոռուպցիոն սկանդալի մեկնաբանության, վերաիմաստավորման և արդարացման նրա բթամիամիտ ջանքերի արդյունքում։
Գալուստոտելը ժողովրդական բանահյուսության մեջ դարձել է անհնարինության չափ տափակ ու անիմաստ մտքերի արտահայտման հոմանիշը և առիթ տվել մառազմատիկ աֆորիզմների մի ամբողջ ժանրի ծնունդին։ Ըստ այս ժանրի հիմնական կանոնի՝ ցանկացած անհեթեթ միտք, որը ստորագրված է մաեստրոյի անունով՝ արդեն իսկ ծիծաղելի լինելու հավակնություն ունի։
Գալուստոտելի թևավոր խոսքերից
- Հրապարակում 100,000 մարդ չի կարող տեղավորվել՝ առավել ևս 40,000։
- Ծնունդիս համար շնորհակալ եմ ծնողներիս՝ հատկապես հորս և մորս։
- Բիզնես ունեցողը դեռ բիզնեսմեն չէ:
- Ցմահ կլինի մահապատիժը:
- Դեմ լինելը դա ընդդեմը չէ:
- Երեխաները պարտավոր են մեծանալ։
- Ես տեսել եմ ձեր մերկությունը եւ չեմ գայթակղվել։
- Հայաստանում կոռուպցիա չկա, կաշառակերություն՝ կա:
- Լուրջ մարդկային փոխհարաբերություններում բոլորը պետք է փոխհարաբերվեն:
- Չափներդ ճանաչեք: Չափից եթե դուրս եք գալիս, անչափ չեք դառնում:
- «Ոչ» արտահայտություն չկա, դա «չէ»-ն է, իսկ «չէ»` նշանակում է ոչ էական»:
Բառի հեղինակ՝ Սևո Սևոյան, ֆեսյբուքյան գրառում
